Condoleance

Ruud, het was een waar genoegen om met jou de wereld een stukje rechtvaardiger en mooier te maken. Ik ga je missen!

Lieve Ruud, wat verdrietig dat je bent gegaan. Dank voor je inzet om samen iets van deze aardkloot te maken. Je verbindende rol was een gave. Je eigenzinnigheid een genot. Limburg hebben we nooit verlaten. Rosa je had een bijzondere papa. Familie en vrienden veel sterkte met dit verlies.

Rudie, de letste tied hadde we wat minder contac, maar as we mekaar belden of mailden, dan waas ut good. We koste altied lache met elkaar. ik hoofde maar te zegge, hey Rudie, en dan grinniksde dich alweer dien grinnekje. Haije Rudie, ut geit dich good...

ja Ruud nu ben je er niet meer en dat was wel schrikken toen ik dit nieuws hoorde. Wij waren elkaar uit het oog verloren maar voor mij wel dat wij elkaar ooit wel weer zouden zien en spreken. Helaas niet meer in dit leven. Uitstellen om contact op te nemen is dan toch niet zo slim. Je was de intellectuele onder ons. Ik kon je geregeld ook niet volgen in je gedachtengang of je geschreven gedichten. Misschien ooit nog als ik ze nog een keer lees dat woorden dan binnenkomen. Rosa, familie en vrienden veel sterkte met dit verlies.

Och Ruud!! Ik denk aan jou en aan je vrouw en kinderen.

Wat een schok was het bericht dat Ruud plots was overleden. Ruud was een zeer bevlogen man en het was fijn om met hem samen te hebben mogen werken. Heel veel sterkte voor zijn familie, vrienden en KLEI!

“Diep verlangen naar het betere, het goede” - Gedachten aan Ruud Mensenlief, vanmiddag 9 april, witte donderdag 2020 hebben we afscheid genomen van Ruud. De man van te grote woorden, vergezichten die over de horizon reikten en met tomeloze ambitie het goede voor Nijmegen te doen. Zijn stad, onze stad ook. Hij zweepte ons op. In vele nachtelijke sessies. Sessies met wisselend succes gehouden in Nijmeegse cafés. Daar ontvouwde we een koers, gedrenkt in witte wijn, een richting die bij daglicht toch wat over de top bleek. David voedend, in een strijd tegen Goliath. Zo voelden we ons, daar werkten we aan, met onze missie: building a new tomorrow. Die geest blijft waaien in ons werk, die zal niet doven. Als strijdmakker gaf je soms gevraagd, meestal ongevraagd reflectie op de richting van Wiek-II. Observerend vanuit het halfduister, glas wijn in de rechterhand, zo nam je waar. Schuifelend door het gezelschap of hangend aan de bar, zelden het hoogste woord. Je zag wat we deden met jouw ideeën, jouw adviezen, hoe we onze route door de modder van de energietransitie vormgaven. We weten niet of het jouw goedkeuring kon dragen, nooit naar gevraagd. Opzwepend en prikkelend was je. Niet in het spotlicht, wel de spindoctor achter de schermen, daar deed je je ding. Eén van de mannen in de kern ons Gilde van Versnellers, de naamgever van ‘Burgers geven Energie’ en de romanticus die eigen woorden gaf aan de energietransitie. Met plannen, suggesties noemde je ze, die niet altijd begrepen werden of gewoon niet te doen waren, te ver vooruit, te goed van snit. Maar een wending die ons wel aanstaat. We houden ze vast. We bouwen verder aan het energiebedrijf van de toekomst, ergens in de toekomst bereiken we het vergezicht. Wedden? Ik zal je missen, we zullen je allemaal missen denk ik, ieder op zijn eigen manier. Rosa, familie, vrienden, kameraden en Klei, veel sterkte. We zullen verder moeten zonder Ruud. Met nu ook een zoektocht om een gapend gat te vullen, wellicht niet te vullen. Het zijn rare tijden, we kunnen niet in zijn geest dit verlies verwerken, geen hartelijke omhelzingen, elkaar even niet ontmoeten. Maar we zien elkaar snel. In betere tijden zullen we proosten op een leven. Ruuds leven, origineel en veranderingsgezind. Hartelijks Het Maatschap der Verwiekers De Energiemakers van Wiek-II

Wat en klap, wat een schok, je drive en energie was overweldigend. Je dochter, familie, vrienden en de KLEI'ers wens ik veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Ha die Ruud, Goh, ik ben er even stil van. Vandaag heb ik via via gehoord dat je onlangs plotseling overleden bent. We hebben niet lang samen opgelopen, maar de tijd dat we dat samen deden waren meer dan bijzonder te noemen. Ik kwam je als hoofdrolspeler tegen bij de Tegelse Passiespelen en jij stond aan 'mijn' kant. Weliswaar was je een onderdeel van de club die mij ter dood veroordeelde, maar in het spel zag je iets in die man die die grote massa in beweging bracht. Achter de bühne was je een erg aimabele man. Je was jong, maar toen al gezegend met een wijsheid van een ouderling. Je was gepassioneerd, slim, erg talig en altijd vriendelijk. Ik wil je voor deze tijd danken en ben blij dat we een tijdje samen waren. Ik wens allen die van jou hielden en nabij stonden, alle kracht en liefde om dit te kunnen dragen. Dank je wel vriend! Jos Hol

Samen trokken we een gedeelte van onze jeugd samen op. We hadden een klik, terwijl we toch heel verschillend waren. We konden avond en nachten lang discussiëren over van alles en nog wat. Over geloof, muziek, de zin van het leven er nog veel meer. Jij was de idealist en ik de pragmaticus. Jij was van Pearl Jam en ik van Nirvana. Jij van Alive en ik van Smells like team Spirit. Samen gingen we naar concerten en bijeenkomsten. Samen stonden we in 1992 vooraan bij Pinkpop toen Eddie Vedder zijn legendarische sprong maakte. Ons contact verwaterde maar een aantal jaren geleden kwamen we elkaar weer tegen. De klik was terug toen we elkaar aankeken. En het leek wel of we verder gingen, exact op het punt waar we aantal jaren geleden gestopt waren. Jij net zo puur als toen. Ik ga je missen Ruud met je chaos, je gedrevenheid, je idealisme en vooral je puurheid. Heel veel sterkte toegewenst aan Rosa, Roos, Herman en Rachel. De wereld heeft een mooi mens verloren.